Staat er een vervaldatum op (onderwijs)theorieën?
Reflecties vanuit een ervaringsgerichte hoek
Prof. Dr. Ferre Laevers
“Stel, je hebt je hele leven bekend gestaan voor een theorie maar naar het einde van je leven begin je te beseffen dat wat je stelde misschien niet helemaal of helemaal niet correct was.” Dat is een vraag die Pedro Debruyckere oproept in de post “Are we the baddies?”. Een interessante opgooi. Zijn voorzet sluit immers aan bij mijn queeste naar verklaringen voor verschillen in stellingnames in het (onderwijs)debat.
In Manifesto 2 stootten we op irrationele componenten in de onderzoeker die de vereiste zakelijkheid in de weg staan. Hier opent zich een nieuw spoor.
1. Theorieën: gedoemd tot verdwijnen
▪ “Voorbeelden genoeg te vinden”
Een aantal iconen passeren in ‘Are we the badies’ de revue. O.m. Maslow, bekend om zijn piramide en Gardner om zijn ‘multiple intelligences’, Piaget met in zijn zog de hele constructivistische beweging. Zij krijgen de stempel ‘passé’ mee. Conclusie: welles-nietes discussies krijg je onder meer omdat sommige onderzoekers gewoon ‘niet meer mee zijn’ maar het (nog) niet beseffen.