Categorieën
Column

Wat vliegt de tijd!

Nou gelukkig wel, de tijd gaat door en wat geniet ik als moeder van alle fases die onze kinderen doorlopen.
Pam 11 jaar (groep 8) en Just 10 jaar (groep 7) genieten dagelijks van het prachtige onderwijs wat op de Tweede Stroming op basisschool de Fonkeling wordt gegeven. Destijds een hele bewuste keuze om onze kinderen daar naar toe te laten gaan, we voelden geen enkele twijfel en nog steeds niet. Dit onderwijs bevat voor ons de elementen die wij onze kinderen gunnen, mee willen geven, waarvan wij denken dat zij ze nodig hebben om volwassen te worden in deze wereld. Een plek waar iedere dag oprecht gevraagd wordt: Hoe gaat het met je?

De samenleving verandert in een hoog tempo, dat vraagt om onderwijs wat meebeweegt. De tijd waarin enkel kennis een belangrijke plek heeft in het onderwijs, is wat ons betreft passé. Het moet zeker een plek hebben in het onderwijs, maar op een andere manier, een manier die past bij de tijd waarin we ons bevinden. Laten we vooral op zoek gaan naar kennisverdieping en -verbreding op basis van de capaciteiten en interesses van kinderen.
Kinderen zijn echte ondernemers, al van jongs af aan, ze hebben alles al in zich om te groeien , wij staan enkel aan de zijlijn om ze te bemoedigen en een rijke (leer)omgeving te creëren waarin zij vooruit kunnen. Wat zou het toch mooi zijn als die enorme exploratiedrang die kinderen in zich hebben, proberen in stand te houden.
Maar naast dit alles, met name in deze tijd waar ontkoppeling dagelijkse praktijk is in de wereld, wensen we onze kinderen ook een basis attitude van verbondenheid toe en veel, heel veel sociale competenties.

Op de Fonkeling Tweede Stroming hebben onze kinderen de ruimte gekregen om te zijn wie ze zijn, onvoorwaardelijk. Er is altijd uitgegaan van het competente kind, niet een kind waar van alles ingestopt moet worden, maar een kind dat ‘af’ is en alleen nog maar kan en mag groeien in een veilige vertrouwde omgeving. Een kind mag daar met glans zich zelf zijn. Hier heb ik het over het mensbeeld wat op de tweede stroming een plek heeft, hier heb ik het over constructivisme. Piaget zei het vroeger al, kinderen zijn ontwerpers van hun eigen leren. Ze nemen het leren zelf in handen en dus is hun motivatie cruciaal. Daarbij is de vraag of het heersende volgmodel nog volstaat eigenlijk al meteen beantwoord. Kinderen willen best volgen, maar enkel als zij gemotiveerd zijn om hun leerkracht te volgen.

Op de Tweede Stroming is geen ‘laissez faire‘ , er is geen individueel onderwijs, maar er is vooral ook geen standaard waaraan iedereen moet voldoen. Kinderen hebben een stem en die wordt gehoord, ze worden gezien. Er wordt niet over kinderen gesproken, maar mét de kinderen gesproken.
Onze kinderen leren op de Tweede Stroming voor elkaar zorgen, voor elkaar opkomen, debatteren, doelen stellen, plannen maken, evalueren, reflecteren, problemen op te lossen, ondernemen, creatief denken, kritisch denken, feedback geven en ontvangen en nog veel meer wat nodig is om als volwassene deel te nemen aan de maatschappij, maar ook wat nodig is om intrinsiek gemotiveerd te blijven.

Pam en Just denken mee over hun doelen, de manier waarop zij doelen gaan behalen, hun huiswerk, maar ook over het toetsingskader. Zo bedenken zij zelf wanneer ze een doel hebben gehaald en wat daar voor nodig is. Zij worden vervolgens niet beoordeeld, worden niet gereduceerd tot een punt. Ze worden wel (kritisch) bevraagd en bemoedigd, ze krijgen feedback, ze krijgen nieuwe kansen, ze krijgen de tijd, maar ze geven ook feedback, geven nieuwe kansen en nemen de tijd waar nodig. Alles is in wisselwerking, democratie op en top. En bij dit alles is het respect van de coach naar het kind, maar ook van het kind naar de coach enorm zichtbaar en voelbaar.
De coach heeft een enorm belangrijke plek in het geheel. Deze verbindt en sluit niet buiten, iedereen doet mee in alle opzichten. Kinderen worden niet gestraft en er worden geen onvoldoendes gegeven. Wanneer iets niet loopt zoals gewenst begint de zoektocht naar inzichten, worden er hulpvragen op gesteld vanuit het kind en vanuit de coach. Van inzichten op zoek naar uitzichten, met elkaar, ook ouders worden betrokken. De kinderen zijn full partners !

Pam gaat volgend jaar deze school verlaten, helaas, en het jaar daarop vertrekt Just. We zijn op zoek naar een school die past bij onze visie, past bij het onderwijs wat Pam en Just hebben genoten en wat hen mede heeft gemaakt naar wat ze nu zijn. We willen graag dat deze lijn wordt voortgezet, dat al dit moois in tact blijft. We zien dat dit er nu nog niet in deze vorm/mate is in Oss, maar we denken niet in belemmeringen, we denken in kansen. Ergens is een plek die zo goed mogelijk past bij hetgeen wij onze kinderen gunnen, een plek die zij zelf zullen kiezen omdat het goed voelt. Daarnaast hebben we veel vertrouwen in veerkracht van onze kinderen en zullen wij er onvoorwaardelijk voor ze zijn.

De zoektocht naar een fijne plek voor onze kids, waar ze met glans mogen zijn, die ze verder begeleid naar volwassenheid.

Wat vliegt de tijd, wat zijn ze toch snel groot, tijd voor nieuwe stappen voor Pam, Just, voor ons als gezin, op naar het VO!

Suze Roelofs – Emonds